Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η Βυζαντινή αυτοκρατορία στο εξωτερικό και στο εσωτερικό πεδίο από τον 6ο έως τα μέσα του 9ου αιώνα.
Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η Βυζαντινή αυτοκρατορία στο εξωτερικό και στο εσωτερικό πεδίο από τον 6ο έως τα μέσα του 9ου αιώνα.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία υπήρξε ισχυρή για πάρα πολλούς αιώνες, ωστόσο από τον 6ο αιώνα έως και τα μέσα του 9ου αιώνα αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα που περιόρισαν την ισχύ της.
Στο εσωτερικό πεδίο η αυτοκρατορία σημαδεύτηκε από την εικονομαχία η οποία εξουθένωσε την Κωνσταντινούπολη και διήρκησε περισσότερο από έναν αιώνα (726-842). Διαίρεσε το λαό της αυτοκρατορίας σε εικονομάχους (ανώτερα κυρίως στρώματα) και εικονολάτρες (απλούς λαϊκούς και κλήρο) προκαλώντας μεγάλες συγκρούσεις. Ταυτόχρονα οι εκστρατείες του Ιουστινιανού στη Δύση και η ανακατάληψη των Ιταλικών, Ισπανικών κτήσεων και της Βορ. Αφρικής, είχε πολύ μεγάλο στρατιωτικό και οικονομικό κόστος και επέβαλε μία φοροεισπρακτική πολιτική που γινόταν απεχθής και δυσάρεστη στο λαό. Η αυταρχική πολιτική κατά του μονοφυσιτισμού και η βαριά φορολογία στους οπαδούς του, κυρίως στις ανατολικές κτήσεις της αυτοκρατορίας (Παλαιστίνη, Συρία, Αίγυπτο), δημιούργησε επίσης μεγάλη δυσαρέσκεια.
Η στάση του Νίκα το 532 ήταν ακόμη ένα εσωτερικό πρόβλημα. Ξεκίνησε από την πραγματοποίηση αρματοδρομιών κυρίως, κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων και τη αιματηρή συμπλοκή τους, και κατέληξε στον οπλισμό των στασιαστών και στη πρόκληση καταστροφών στη πρωτεύουσα . Ευκαιρία ήταν τότε για κάποιους συγκλητικούς και ανώτερους αξιωματικούς η ανατροπή του Ιουστινιανού η οποία όμως δεν συνέβη. Αντιθέτως ο Ιουστινιανός την κατέστειλε με βίαιο τρόπο, και από τις πηγές γίνεται λόγο για 35.000 στασιαστές.
Όσον αφορά στο εξωτερικό πεδίο τους σημαντικότερους κινδύνους για την εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας απετέλεσαν οι Πέρσες και οι Σελτζούκοι Τούρκοι με συνεχείς εκστρατείες από την ανατολή, εποφθαλμιώντας τη Μικρά Ασία και την Εγγύς Ανατολή . Παράλληλα ο τερματισμός της βυζαντινής κυριαρχίας στη Δύση αποτέλεσε πλήγμα για την αυτοκρατορία, διότι στις αρχές του 7ου αιώνα η πρωτοεμφανιζόμενη δύναμη, το Ισλάμ έφτασε έως την Κωνσταντινούπολη η οποία πολιορκήθηκε 2 φορές από τους Άραβες το 674-678 και το 717-721. Έτσι από τον 7ο έως και τον 9ο αιώνα οι βυζαντινοί έχασαν παραδοσιακές πόλεις- έδρες πατριαρχείων όπως η Ιερουσαλήμ, η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια και υπέστησαν μεγάλες εδαφικές απώλειες στη κυρίως Ελλάδα και Μικρά Ασία.
Τον 7ο αιώνα ένας ακόμη τουρκογενής λαός, οι Βούλγαροι δημιούργησαν το πρώτο επίσημο σλαβικό κράτος, το Βουλγαρικό βασίλειο, το οποίο απετέλεσε για περισσότερο από 3 αιώνες (8ος-11ος), τον σοβαρότερο κίνδυνο για τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και για τα εδάφη της Βαλκανικής και των βορείων συνόρων της αυτοκρατορίας μέχρι τη τελειωτική συντριβή τους το 1014 από τον Βασίλειο Β΄ τον Βουλγαροκτόνο.
Δραστηριότητα 1/Κεφάλαιο 2