ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 10ου ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΝΕΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥΣ.
Η ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 10ου ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ. ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΝΕΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥΣ.
Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με αυτοκράτορα τον Όθωνα Α΄ της Σαξονίας αναπτύχθηκε στα εδάφη του Ανατολικού Φραγκικού βασιλείου, κατέχοντας το μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής και βορειοδυτικής Ευρώπης. Η αποδυνάμωσή της όμως τον 12ο και 13ο αιώνα, εξαιτίας της διαμάχης ανάμεσα στον πάπα και τον Γερμανό αυτοκράτορα, περιόρισε την επικράτειά της στα εδάφη της σημερινής Γερμανίας και της Βορ. Ιταλίας. Εν συνεχεία κατά το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα η Ιταλία διέφυγε πλήρως από τη Γερμανική επιρροή.
Με τη ταυτόχρονη συγκρότηση σε μοναρχικά κράτη η Γαλλία και η Αγγλία, κατείχαν λίγο – πολύ στο χάρτη περιοχές της σημερινής τους επικράτειας. Ο Εδουάρδος προσάρτησε αργότερα στην Αγγλία την Ουαλία και την Ιρλανδία.
Στην Ανατολική Ευρώπη ιδρύθηκαν κατά τον 10ο αιώνα νέα κράτη, σλαβικής κυρίως προελεύσεως.. Η Μαγυάρικη μοναρχία αποτελούσε τον 11ο αιώνα τη πιο σταθερή κρατική οντότητα στη κεντρική Ευρώπη. Το 1064 έφτασαν ως το Βελιγράδι και προσάρτησαν τη Σλοβενία και τη Κροατία. Λίγα χρόνια αργότερα, στα μέσα του 13ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1241, η μογγολική εισβολή ερήμωσε τη χώρα και περιόρισε την Ουγγρική επικράτεια στα σημερινά της σύνορα.
Στη σημερινή Τσεχία, η Βοημία των Πρεμυσλίδων δουκών της Τσεχίας, κατάφερε να απαλλαγεί από τη Γερμανική κηδεμονία. Τον 10ο αιώνα η Τσεχία εκμεταλλευόμενη τις εσωτερικές ταραχές στη Γερμανία, τη περίοδο της «Μεγάλης Μεσοβασιλείας 1250-1273), προσάρτησε τη Μοραβία (τμήμα της σημερινής ανατολικής Τσεχίας) και την Σιλεσία (περιοχή της σημερινής νοτιοδυτικής Πολωνίας). Αυτή η επέκταση της Βοημίας όμως δεν κράτησε πολύ γιατί το 1278 ο Γερμανός αυτοκράτορας Ροδόλφος Α΄, τη κατέκτησε και τη διαμέλισε.
Η Πολωνία της δυναστείας των Πιαστ δημιουργήθηκε τον 10ο αιώνα ανάμεσα στο ποταμό Βιστούλα, τη Βαλτική θάλασσα και τα Καρπάθια όρη. Αδύναμο βασίλειο η Πολωνία δεν μπόρεσε ως ισχυρό κράτος να σταθεί από τις εσωτερικές έριδες και τις υπονομεύσεις κατά του θρόνου από του ευγενείς. Η Γερμανία που πάντοτε είχε το βλέμμα στραμμένο προς ανατολάς, εκμεταλλεύθηκε αυτή την αποσταθεροποίηση και εκγερμάνισε τα παράλια της Βαλτικής, κλείνοντας τη θαλάσσια πρόσβαση της Πολωνίας. Έκτοτε η Πολωνία είναι εγκλωβισμένη στην ίδια περίπου εδαφική επικράτεια, αποτελώντας το μήλο της Έριδος ανάμεσα σε Γερμανία και Ρωσία.
Άλλοι δύο Βαλκανικοί λαοί, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι προσπάθησαν να ελέγξουν τη Βαλκανική χερσόνησο. Το 1052 οι Σέρβοι ήταν οι πρώτοι που πέτυχαν την ανεξαρτησία τους από τους Βυζαντινούς, ιδρύοντας το μικρό κράτος της Ζέτας, λαμβάνοντας την ονομασία από τον ομώνυμο ποταμό που διέσχιζε το νέο βασίλειο. Ασπαζόμενοι την ορθοδοξία και αρνούμενοι να εισέλθουν στη σφαίρα επιρροής της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, απέκτησαν αυτοκέφαλη εκκλησία το 1214 με την άδεια των βυζαντινών. Το νέο Σερβικό βασίλειο περιελάμβανε μεγάλο μέρος του σημερινού Μαυροβουνίου και εδάφη της Βορ. Αλβανίας. Ως τα τέλη του 12ου αιώνα, το Σερβικό βασίλειο κατείχε ένα μεγάλο μέρος της Βαλκανικής χερσονήσου, ενώ στα τέλη του 13ου αιώνα είχε εξελιχθεί σε βαλκανική δύναμη.
Η Βουλγαρία ενώ ήταν το πρώτο κράτος που δημιουργήθηκε τον 7ο αιώνα από Τουρκογενή φύλα ασιατικής προελεύσεως, κατάφερε να εκσλαβιστεί και να σταθεί ως ένα ισχυρό βασίλειο στα βόρεια σύνορα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, αποτελώντας το σοβαρότερο κίνδυνο για 3 αιώνες. Στις αρχές του 11ου αιώνα όμως, η Βουλγαρία συνετρίβη από τον Βασίλειο Β΄, τον επονομαζόμενο Βουλγαροκτόνο, και έκτοτε έμεινε ένα υποτελές κράτος στη βυζαντινή αυτοκρατορία έως το 1204. Κατά τη περίοδο της Δ΄ σταυροφορίας και της αλώσεως της Κωνσταντινούπολης, ο πάπας αναγνώρισε το βασίλειο της Βουλγαρίας ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτή η ανεξαρτησία δεν κράτησε πολύ. Λίγο αργότερα το 1241, τη περίοδο των μογγολικών εισβολών, η Βουλγαρία ακολούθησε τη τύχη των Ούγγρων, δηλαδή, ερημώθηκε και μετατράπηκε σε Μογγολικό χανάτο.
Δραστηριότητα 2 – Κεφάλαιο 4